خویشاوندی (قرآن)از عناوین و موضوعات مطرح شده در آیات قرآن، «خویشاوندی» هستند. ۱ - معنی خویشاوندیخويشاوندى، قرابت، نسبت، خويشى، رحم و خويشاوند، كسى است كه به واسطه نسبت يا از طرف پدر يا مادر و جز آن به شخص نزديک باشد. [۱]
لغت‌نامه، ج ۶، ص ۸۹۲۳- ۸۹۲۴، «خويشاوند» و «خويشاوندى».
مصاديق آن مانند: عمو، خاله، دايى و ... هر يک داراى عنوان مستقل است [۲]
به مقالات عمو (قرآن)، دایی (قرآن)، خاله (قرآن) و ... رجوع شود.
و در اين عنوان تنها به كليّات اكتفا شده است.در این عنوان آیاتی معرفی می‌شوند که در آن‌ها از مشتقّات «قرب»، «رحم»، و واژه «نسب»، «صهر»، «إلّ»، «رهط»، «عشيره» و از جمله‌هايى كه بر خويشاوندى دلالت مى‌كند، استفاده شده است. ۲ - عناوین مرتبطآثار خویشاوندی (قرآن)، اقسام خویشاوندی (قرآن)، ترجیح خویشاوندی (قرآن)، تنزیه از خویشاوندی (قرآن)، حقوق خویشاوندی (قرآن)، خویشاوندان (قرآن)، خویشاوندی و تورات (قرآن)، رابطه خویشاوندی (قرآن)، عوامل خویشاوندی (قرآن). ۳ - پانویس
۴ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۳، ص۲۱۳، برگرفته از مقاله «خویشاوندی». رده‌های این صفحه : خویشاوندان | موضوعات قرآنی
|